PROJECT 'HOOGSTPERSOONLIJK!'

‘Le tribunal d'Amour': inclusief bewegingsproject!

Hoe evolueer je van afgescheiden zijn naar verbinding, van beperking naar vrijheid, van botsing naar verzoening, van wrijving naar flow? Als je beweegt met je lichaam, in groep, wordt verrassend veel mogelijk! De groep wordt je bedding en spiegel. Er ontstaan tools en codes om speels te improviseren. De tien sessies ‘Le tribunal d’amour’, een gloednieuwe, inclusieve en gratis workshop gesteund door Licht en Liefde en Danspunt, staan voor scheppingskracht, groepsdynamiek, persoonlijk onderzoek, plezier en een diepe danservaring.

De thema’s komen uit het persoonlijke verhaal van Olivia, die geleidelijk aan blind werd. Voor de verwerking van steeds minder zien, heeft zij een taal gevonden. Poëtisch en tegelijk heel nuchter maakt ze ‘spraakberichten’, met veel vragen die aansturen tot beweging. Ga jij mee de uitdaging aan? Olivia stimuleert ons tot het onderzoeken van verlies, botsing, schuring, beperking, verlies van vrijheid, verwarring, overgave, durf, moed, vertrouwen, actie en creatie. Ze neemt zelf ook deel aan het bewegingsonderzoek.

De workshops worden begeleid door veelzijdig kunstenaar Alexandra Jacquet. Zij studeerde beeldhouwen en mixed media aan het KASK Gent, aangevuld met cursussen hedendaagse dans en improvisatietheater. Ze is veel bezig met contactimprovisatie. Het lichaam is voor haar zowel een vorm als een expressiemiddel voor de ziel en voor wat er leeft in onze gemeenschap. Ze houdt ervan om te creëren samen met een groep, en zo de diepte van thema’s in te duiken.

We vormen een groep van ziende en minder ziende mensen. Danservaring is niet vereist, wel zin om te bewegen en het avontuur aan te gaan. We oefenen samen op vaardigheden zoals opmerkzaamheid, luisteren met je lichaam en openstaan voor wat bij jezelf en in de groep naar boven komt. Grote verbondenheid door elkaar echt te ‘zien’, geeft een veilige ruimte om te exploreren en je uit te drukken.

We werken rond de thema’s die Olivia aanreikt en pluizen ze al dansend uit. Het lichaam vertelt en we vertalen in beeld, ruimtelijkheid, beweging, … en later ook in geluid, samen met filosoof en geluidskunstenaar Stan Bundervoets. Dat resulteert in een interactieve audioinstallatie die geblinddoekt te ervaren zal zijn in de tentoonstelling ‘Hoogstpersoonlijk!’. Stan werkt met quadrofonische soundscapes vanuit de relaties tussen muziek, beweging en ruimtelijkheid. Hij zal tijdens de workshop als passant in dialoog treden met de deelnemers en ons onderzoek, om dat te vertalen in een compositie.

DOE JE MEE? Deelnemen is gratis! We werken met een groep van maximaal 16 personen, waarvan de helft slechtziend of blind is. De workshops vinden plaats op 10 maandagen van 10 tot 13 uur, vanaf 27 februari. Plaats: studio 2 van Danspunt in Gent.

Inschrijven en vragen stellen kan via mail: alexandrajacquet@icloud.com. We wisselen dan gsm-nummers uit en gaan in gesprek.

Project ‘Raakvlakken’ zit in nieuwe fase!

Ons langlopend boetseer- en beweegproject ‘Raakvlakken’, met kunstenares Alexandra Jacquet, is een boeiende nieuwe fase ingegaan. Doorheen een reeks geblinddoekte workshops was in 2022 een massief raakvlak van klei ontstaan. In de eerste dagen van 2023 werd dat kleivlak afgegoten in plaaster. Het zo ontstane ‘tegenvlak’ is een indrukwekkend kunstwerk. Hiermee is het onderzoek echter verre van afgelopen. Het nieuwe raakvlak zal op zijn beurt centraal staan in beweegworkshops. Uiteindelijk zal het gebruikt worden als speelvlak voor een hedendaags dansstuk.

Elke persoon heeft beelden, opvattingen, overtuigingen over het leven. Dat zijn geen algemene waarheden, maar individuele wereldbeelden. Ze ontstaan in grote mate via ons lichaam, want daarmee staan we in het leven en communiceren we. Ook ons denken wordt mee gevormd door lichamelijke ervaringen. Het project ‘Raakvlakken’ wil dat op een artistieke manier onderzoeken. 

De eerste ingang van dit onderzoek naar raakvlakken was het ervaren van het eigen lichaam, stil en in beweging. Daarna tastten de deelnemers de ruimte af. Vervolgens kwam de ontdekking van de ander in die ruimte – de ander die eveneens in beweging was. Er was nood aan veiligheid bij het aanraken van anderen, dus werd geoefend in subtiliteit en gevoelige gewaarwording. Dit alles mondde uit in ‘dansen in het donker’: subtiel en gevoelig, maar ook speels en verrassend. Een poëtische reis in het donker!

Toen kwam de klei erbij. Het onderzoek ging verder in een grote bak (drie op vier meter), gevuld met maar liefst twee ton klei! Na de nodige voorbereiding gingen de deelnemers in kleine groepjes, met minimaal één persoon met visuele beperking erbij, samen in de klei. Ze zorgden voor zoveel mogelijk zintuiglijkheid, dus zoveel mogelijk huidcontact.

Klei is koud, zwaar en nat, maar ook plastisch en gewillig. Ze neemt vormen aan door de beweging. De deelnemers merkten dat ze konden boetseren met hun lichaam. Ook hier kwam het zintuigelijk ervaren als eerste laag aan bod. Alle schakeringen van voelen, de subtiliteit en gevoeligheid van aanraking, spel, ontdekking van mogelijkheden en verrassing waren terugkerende elementen.

Er zijn nog andere lagen die steeds meespelen, zoals de emoties van het delen en het echt sámen in interactie gaan. Wat als een ander jouw impressies in de klei aanpast? Iedereen ervaarde hoeveel impact de klei op hen had en zij op de klei. Gesprekken rond de keukentafel, samen de klei afspoelen: ook dat waren uitnodigingen om raakvlakken te bestuderen en open te staan voor elkaars wereldbeelden.

Na een reeks sessies verzamelde Alexandra de ontmoetingen die de klei had opgenomen en maakte ze het vlak klaar om te kunnen afgieten in plaaster. Zo ontstond opnieuw een raakvlak, ditmaal een tegenvlak. Je kunt dus stellen dat de bak klei als mal diende.

Omdat een vlak van drie op vier meter te zwaar en te groot was, werd het kleivlak verdeeld in stukken. De houten structuur zorgde voor steun en maakte het mogelijk om het vlak terug in elkaar te puzzelen.

Het kleivlak deed denken aan een zwemvijver of een skatebaan. Het vlak in plaaster, lijkt een golvend plantsoen, een welvend gazonnetje. Het is een ‘tegen-vlak’ van alle indrukken die de klei welwillend opnam tijdens de vele beweeg-en-boetseersessies in het donker. Op zijn beurt is dit tegen-vlak weer een uitnodiging tot ontmoeting: met het kunstwerk, met jezelf, met de ander. “Het vlak vraagt je wat jouw plek is en hoe we elkaar in deze wereld begrijpen”, vertelt Alexandra.

Dit plaastervlak is dus allerminst een eindpunt. De ontstane sculptuur wordt het uitgangspunt voor nieuwe artistieke ontmoetingsmomenten met vrije dans, contactimprovisatie en expressie. In een later stadium zal het als spelvlaak dienen voor een hedendaagse dansvoorstelling.

Wil je graag meer informatie? Neem dan zeker contact op met Alexandra Jacquet: 0473 34 34 98, alexandrajacquet@icloud.com

De laureaten van onze schrijfwedstrijd

De drie winnaars van onze schrijfwedstrijd ‘Het Laatste Oordeel’ zijn bekend! In alfabetische volgorde zijn het Anne-Lieze Albregts, Anneloes Tuithof en Renske van Dokkum. Hartelijk gefeliciteerd!!

De jury hield rekening met de schrijfstijl, het thema (vooroordelen over mensen met een visuele handicap), de creativiteit, het doelpubliek en de ‘magie’ van de tekst (wat hij met de lezer doet).

Over ‘Onmogelijk’, door Anneloes Tuithof, zegt de jury: “Dit lijkt wel theater! We worden gebombardeerd met vooroordelen over blinde personen, zo treffend en herkenbaar. De tekst is wervelend, humoristisch en stilistisch bijzonder knap, waardoor hij echt uitnodigt om te lezen. We schudden het hoofd, glimlachen en denken na, net wat nodig is bij een laatste oordeel. Een pareltje!”

Over ‘Het laatste oordeel’, door Anne-Lieze Albregts: “Deze tekst straalt. Hij leest als een column in een tijdschrift, fris en sprankelend. De blinde mensen zijn zelf aan het woord, we krijgen een inkijkje in hun alledaagse leven. Ze vegen de clichés één voor één van tafel. Een verhaaltje dat met humor, gezonde zelfspot en zelfrelativering geschreven is.”

Over ‘Met mijn oren naar de zon’, door Renske Van Dokkum: “Een tekst met mooie voorbeelden van eigen ervaringen, die kwetsbaarheid, veerkracht en de onvoorspelbaarheid van vooroordelen weergeeft. Emoties en herinneringen worden opgediept, er komen weetjes en zelfs wat filosofie voorbij. Een ander gebruik van de zintuigen leidt tot een andere taal met verrassend woordgebruik. In vierhonderd woorden zo’n verhaal vertellen met zo’n sterke metafoor erin, is knap.”

“We hebben enorm genoten van alle inzendingen”, meldt de jury nog. “We willen alle deelnemers van harte bedanken!” Het laatste oordeel werd geveld door Kathleen Boogmans, Francis Cromphout, Piet Devos, Jan Dewitte, Katrien Huybrecht en George Kabel. De winnende teksten worden publiek gemaakt op de tentoonstelling ‘Hoogstpersoonlijk!’, eind 2023 in het Museum Dr. Guislain (Gent).