Menu:

Solidariteitsprojecten van, voor en met blinde en slechtziende mensen.

Historiek

U kan de foto vergroten via een muisklik of via de entertoets.

Al sinds 1923 zet Licht en Liefde zich in voor de blinden en slechtzienden in Vlaanderen en Brussel. Wat klein begon, groeide uit tot een veelzijdig netwerk waarin blinde en slechtziende personen, professionele hulpverleners en veel vrijwilligers enthousiast samenwerken.

1923-1933: de vroege jaren

In de eerste decennia van de vorige eeuw waren blinde mensen nog aangewezen op hun familie. Blinde kinderen kregen onderwijs, maar initiatieven voor volwassenen waren schaars, kleinschalig en vaak Franstalig. De in 1891 opgerichte Maatschappij tot Onderstand der Blinden (de huidige KMBS) bood financiële steun en beroepsopleiding in de regio Antwerpen, maar daar bleef het bij.

Na de Eerste Wereldoorlog ontstonden, op vijf jaar tijd, de vier grote blindenzorgwerken in ons land. In 1919 werd La Lumière opgericht; in 1922 volgden de Ligue Braille en het Oeuvre Nationale des Aveugles. Deze organisaties waren Franstalig. In 1923 kregen ze een Vlaamse tegenhanger: LICHT EN LIEFDE. Het initiatief werd genomen door twee priester-leraars van de blindenschool Spermalie in Brugge.

Het eerste doel van Licht en Liefde was oud-leerlingen braillelectuur en andere ondersteuning bieden. Er werden veel vrijwilligers gevonden om boeken ‘over te prikken’ voor de eerste Vlaamse braillebibliotheek (kiem van de huidige Luisterpuntbibliotheek). Daarnaast werd een blindenbond uitgebouwd, de allereerste vereniging van mensen met een visuele handicap in Vlaanderen en Brussel – het huidige VeBeS

Snel werd duidelijk dat er ook behoefte was aan hulpmiddelen, emotionele en praktische steun, vorming, tewerkstelling, ontspanning… Licht en Liefde groeide uit tot een algemene blindenzorgorganisatie. Sympathisanten in heel Vlaanderen deden giften of kochten het legendarische blindenbloempje, wat de nodige werkingsmiddelen garandeerde. Alle medewerkers van Licht en Liefde waren vrijwilligers.

1933- 2000: uitbouw en professionalisering

De eerste betaalde kracht van Licht en Liefde kwam in dienst in 1933. Een jaar later werden in Vlaanderen en Brussel regionale centra opgericht – uitgegroeid tot de huidige vlaamsoogpunten.

In 1938 opende Licht en Liefde een tehuis in Antwerpen, om het huisvestingsprobleem aan te pakken. Vandaag is het home De Markgrave een autonome organisatie.

De eerste maatschappelijk assistente werd aangeworven in 1948. Met trein en fiets trok zij door Vlaanderen om cliënten thuis te helpen. De professionalisering was begonnen, maar had nog een lange weg te gaan.

Rond 1955 werd duidelijk dat slechtzienden hun eigen, specifieke noden hadden. Het mocht niet bij ‘blindenzorg’ blijven. Deze nieuwe doelgroep werd al snel veel groter dan die van de blinden. Groteletterdruk, gesproken lectuur en low-vision-dienstverlening werden geïntroduceerd.

Voor een aantal mensen die op latere leeftijd blind of slechtziend werden, was beroepsherscholing nodig. In 1959 richtte Licht en Liefde in Brugge het herscholingscentrum SINT-RAFAËL op. Vandaag is dit ‘vlaams leeroogpunt’ gevestigd in Gent.

In 1969 opende Licht en Liefde een vakantiehuis in Varsenare, ter vervanging van het sinds 1957 gebruikte gebouw in Brasschaat. Varsenare zou een belangrijke locatie worden voor onze organisatie. In 1979 werd het vakantiehuis omgebouwd tot home en dagcentrum: het LICHT EN LIEFDE HEEM. Een jaar later verhuisde ook de maatschappelijke zetel van Licht en Liefde vanuit Brugge naar een nieuw gebouw in Varsenare.

In de laatste decennia van de twintigste eeuw veranderde de computer onze maatschappij grondig. Vanaf 1981 kon Licht en Liefde beschikken over een snelle elektronische brailleprinter, ontwikkeld aan de KU Leuven. Later werd de pc voor steeds meer blinden en slechtzienden een belangrijk hulpmiddel, dat nieuwe deuren opende. Maar de technologie dreigde ook deuren te sluiten, door een gebrek aan toegankelijkheid. Ook dat is een belangrijk en blijvend actiepunt van Licht en Liefde geworden.

Sinds 2000: beweging en netwerkvorming

In de 21ste eeuw raakte de inclusiegedachte ingeburgerd in onze maatschappij. Een inclusieve maatschappij is zo georganiseerd, dat iedereen automatisch volwaardig kan deelnemen, ook wie een beperking heeft. Licht en Liefde ijvert op vele manieren voor inclusie. Dat is nodig, want tussen denken en doen gaapt vaak nog een grote kloof. Wij hebben grote aandacht voor sensibilisering.

Vrijwilligers blijven voor Licht en Liefde essentieel. Onder hen zijn er heel wat blinde en slechtziende mensen. Zij vervullen een essentiële rol als ervaringsdeskundigen. Beter dan wie ook weten zij wat een visuele handicap inhoudt en hoe inclusie vorm moet krijgen. Onze expertise steunt in grote mate op hun inbreng.

Een andere evolutie bij Licht en Liefde is de verdere uitbouw van een stevig netwerk. Licht en Liefde is zelf een netwerk (Blindenzorg Licht en Liefde samen met VeBeS, Licht en Liefde Heem, Sint-Rafaël en KMBS), maar er wordt ook fors geïnvesteerd in netwerken met externe partners. Samen sterk!

Ondanks alle evoluties, mee met de maatschappij, heeft Licht en Liefde haar eigenheid behouden en blijven de basiswaarden intact. De cliënt staat meer dan ooit centraal. Ons grote doel is de blinden en slechtzienden hun rechtmatige plaats in de maatschappij te helpen veroveren. Al is Licht en Liefde geprofessionaliseerd, toch worden wij in grote mate gedragen door vrijwilligers. Ook de steun van vele milde schenkers blijft van onschatbaar belang.

We zijn onze vrijwilligers en donateurs bijzonder dankbaar!