'LE TRIBUNAL D'AMOUR': interview met Alexandra Jacquet
U kan de foto vergroten via een muisklik of via de entertoets.
Als je beweegt met je lichaam, in groep, wordt verrassend veel mogelijk. Dat toont het artistieke project ‘Le Tribunal d’Amour’, onderdeel van ‘HOOGSTPERSOONLIJK!’. We praatten met de begeleider van het project, veelzijdig kunstenaar Alexandra Jacquet.
Wat is ‘Le Tribunal d’Amour’ precies, Alexandra?
“’Le Tribunal’ is een inclusief bewegingsproject – volledig toegankelijk voor iedereen, met of zonder visuele beperking. Essentieel is dat we steeds in groep werken. Samen dansen brengt niet alleen ons lichaam in beweging, maar ook ons denken en ervaren.
We onderzoeken hoe je op die manier kunt evolueren. Dat kan op verschillende vlakken. Van afgescheiden zijn naar verbinding. Van beperking naar vrijheid. Van botsing naar verzoening. Van wrijving naar flow.
Het project is begonnen met een workshop. Met steun van Licht en Liefde en Danspunt boden we een reeks van tien gratis sessies aan. Die beweegsessies staan voor scheppingskracht, groepsdynamiek, persoonlijk onderzoek, plezier en een diepe danservaring. De groep wordt je bedding en je spiegel. Er ontstaan tools en codes om speels te improviseren.”
Hoe pak je de beweegsessies concreet aan?
“We werken met een aantal thema’s. Die komen uit het persoonlijke verhaal van Olivia Binana, een vrouw die geleidelijk aan blind werd. Voor de verwerking van steeds minder zien, heeft zij een taal gevonden. Poëtisch en tegelijk heel nuchter maakt ze wat ik ‘spraakberichten’ zou kunnen noemen: gesproken teksten met veel vragen, die aansturen tot beweging.
Met haar spraakberichten stimuleert Olivia de groep tot het onderzoeken van verlies, botsing, schuring, beperking, verlies van vrijheid, verwarring, overgave, durf, moed, vertrouwen, actie en creatie. Dat is voor elk van ons een hele uitdaging. Zelf neemt Olivia trouwens ook deel aan het bewegingsonderzoek.
In een donkere ruimte pluizen we al dansend de thema’s uit die Olivia aanreikt. We maken contact met haar emoties: de zeer strijdlustige taal én de nood aan geborgenheid. Dit resulteert in wat we emotionele kwadranten noemen.
Ons lichaam vertelt en we vertalen in beeld, ruimtelijkheid, beweging. De deelnemers worden ook gestimuleerd om spontaan geluiden te maken. Verder willen we de relatie tussen muziek en beweging onderzoeken.”
Heel boeiend! Vanwaar komt dit hele idee?
"Ik heb beeldhouwen en mixed media gestudeerd aan het KASK Gent, aangevuld met cursussen hedendaagse dans en improvisatietheater. Ik ben veel bezig met contactimprovisatie. Het lichaam is voor mij zowel een vorm als een expressiemiddel voor de ziel, en voor wat er leeft in onze gemeenschap.
Ik hou ervan om te creëren samen met een groep, en zo de diepte van thema’s in te duiken.”
Hoe zijn de deelnemers gekozen?
“De groep bestaat uit ziende en minder ziende mensen. We deden een oproep om kandidaten te vinden. Danservaring was niet vereist. Wel zin om te bewegen en het avontuur aan te gaan.
Samen oefenen de deelnemers op vaardigheden zoals opmerkzaamheid, luisteren met je lichaam en openstaan voor wat bij jezelf en in de groep naar boven komt. Grote verbondenheid door elkaar echt te ‘zien’, geeft een veilige ruimte om te exploreren en je uit te drukken.”
De workshop is de eerste fase van het project. Wat is het uiteindelijke doel?
“Uiteindelijk willen we de onderzochte thema’s ook in geluid vertalen. Daarvoor kunnen we rekenen op de blinde ‘audiograaf’ Ditmar Goes en op geluidskunstenaar Stan Bundervoets. Stan heeft de emotionele kwadranten van ons project omgezet in geluiden die in de vier hoeken van de ruimte weerklinken, in quadrofonie.
Alles zal resulteren in een interactieve audio-installatie, die geblinddoekt te ervaren zal zijn tijdens ‘HOOGSTPERSOONLIJK!’ in het S.M.A.K.”