HUMOR IN TIJDEN VAN CORONA

Anne-Lieze Albregts is cliënte bij Licht en Liefde. Ze behoort dezer dagen tot de ‘kwetsbare groep’, want ze is bejaard en heeft een visuele beperking. Schrijven werkt voor Anne-Lieze therapeutisch. Ze is een meester in het scherp observeren en beschrijven van voorvalletjes in haar dagelijks leven. Je hoeft echt niet goed te zien om scherp waar te nemen!

Graag deelt Anne-Lieze een cursiefje met u. De toestand is misschien hopeloos, maar daarom nog niet ernstig. Humor helpt echt!
 

HAAL EEN GEURTJE IN HUIS IN TIJDEN VAN CORONA

Ik ben een snuffelaar! Misschien zit er iets van een jachthond in mij. Ook al laten mijn ogen mij in de steek, de geur is mijn leidsman! Geuren boeien mij. Het hoort bij een wijncursus om je neus in je glas te duwen. Een leren schoen ruik ik ook. Een auto met leren zetels, een aangebrande koekenpan… overal hangt er een luchtje aan!

Ik sta graag aan de kassa van een grootwarenhuis achter een frisgewassen persoon. En ik weet ook onmiddellijk of het om een vrouw of man gaat. De combinatie van aftershave en mannenzweet. Of een licht vleugje bloesemparfum. Een kletsnatte hond na een regenbui, met zijn even nat baasje voor je is dan weer een dikke tegenvaller!

Na veertien dagen lockdown zou ik geld geven om in een eindeloze rij te genieten van alle stemmen en geuren om mij heen.

Als het licht in je ogen uitgaat, ga je ineens beter ruiken en horen, zeggen ze. Een fabel. Alsof je beter zou kunnen stappen als je nog maar één arm hebt. We zoeken wel andere referentiepunten. Als we niet goed konden luisteren, leren wij het nu wel.

Ik geef mijn geld aan geuren zoals vriendinnen aan make-up. Geen rode lippen voor mij en oogschaduw al helemaal niet. Mijn leeftijd is niet meer te verdoezelen. Een dagcrème moet vooral lekker ruiken. Geef mij maar lavendel. In Maastricht vond ik eau de toilette van patchoeli. De tijd uit mijn jeugd met een lange rok en een sjaaltje in mijn haar. De flower power van de jaren zeventig. Toen ik nog uitvoerig kon meedoen aan alle trends.

Gisteren ging hier het rookalarm af. Ik was wat heftig gaan zwaaien met een geïmproviseerd wierookvat. Het ruikt hier beslist niet als in een kerk. Toch vond ik jasmijnkorrels om wierook te maken in de abdij van Chevetogne. Hoewel in de abdij strenge regels en soberheid gelden, worden je zintuigen behoorlijk geprikkeld tijdens hun diensten. Ik waad mij in een geur van heiligheid!

Mijn deurklinken ontsmet ik met een oud flesje eau de cologne. Op mijn keukentafel staat een grote pot verse tijm zijn zuiderse geur kwistig te verspreiden. Na dit coronatijdperk wil ik op zoek gaan naar een poes. Ik zal het wel ruiken als ze naast de kattenbak pist!

Op internet vond ik een lange lijst van etherische oliën die werkzaam zijn voor ongeveer alle gemoedstoestanden en kwaaltjes. Ik ga voor anijsster en citronella. Maar regelmatig gooi ik ook de ramen open, omdat er niets is wat lekkerder ruikt dan de lente.
 

Anne-Lieze Albregts