Menu:

Solidariteitsprojecten van, voor en met blinde en slechtziende mensen.

"Onmogelijk, maar ik wil het zo graag"

U kan de foto vergroten via een muisklik of via de entertoets.

OVERPELT – Blinden en slechtzienden die van hun leven nog nooit met de auto hadden gereden, kregen zondag in Overpelt de kans om een ritje te maken. Onder begeleiding van een rijinstructeur mochten ze met een leswagen even gas geven op een afgesloten privéterrein. Maar liefst 25 deelnemers uit heel Vlaanderen gingen gretig in op de uitnodiging van initiatiefnemer Vlaams Oogpunt (Licht en Liefde). “Voor mij is dit even proeven van een vrijheid die ik nooit heb gekend”, klonk het.

Op het oefenterrein van de Overpeltse rijschool Hendriks, in een uithoek van het Overpeltse industrieterrein, werden zaterdag dromen waargemaakt. Voor heel wat mensen met een visuele beperking is het vaak een ultieme wens om zelf eens achter het stuur te zitten. “Enkele maanden geleden kreeg ik in onze Overpeltse vestiging de vraag van een slechtziende die absoluut eens wou ervaren hoe het is om met de wagen te rijden”, zegt Hans Van de Vyver van Vlaams Oogpunt Limburg. “Het leek ons een tof initiatief, en daarom hebben we het aangeboden in heel Vlaanderen. De respons was enorm. We hebben mensen moeten weigeren, zo veel vraag hadden we. We hebben nu een groep van 25 mensen van wie sommigen echt nooit met de wagen hebben gereden. Anderen herinneren zich het rijden nog wel van vroeger, en willen nu vooral ervaren waarom ze niet meer mogen rijden. De oudste deelnemer is 79. Hij gaf het meeste gas van allemaal.”

Zenuwen

De zussen Rita (68) en Helena Bloemen (71) uit Bocholt zijn allebei al van kindsbeen af extreem slechtziend, en hadden tot gisteren nog nooit met de wagen gereden. “Ik wou dit absoluut eens meemaken, maar tegelijk was ik ook wel angstig. Deze morgen ben ik toch een paar keer naar het toilet geweest”, lacht Rita. “Maar eenmaal achter het stuur bleek ik vooral last te hebben van een zware voet. Ja, de instructeur heeft toch een paar keer op de rem moeten duwen. Het is een waardevolle ervaring. Zelf niet kunnen auto rijden of fietsen heb ik wel altijd als een gemis ervaren. Als je in een gehucht woont, voel je je algauw afgesloten. Gelukkig kan ik altijd rekenen op mijn man, kinderen en kleinkinderen” Voor Helena was het zonder overdrijven een droom die uitkwam. “Ik heb altijd naar dit moment verlangd. Omdat het onmogelijk is, wil je juist heel hard. In mijn dromen heb ik zelfs al met de auto gereden, terwijl ik niet wist hoe het voelde. Gek toch? En vandaag is het dan echt gebeurd. Onvergetelijk.”

Geen risico

Twee uur onderweg zijn om in Overpelt een kwartiertje met een wagen te rijden. Voor Tony Mispelon (38) uit Waregem was dit niet te veel gevraagd. “Waarom ik dit zo graag wil? Omdat iedereen het over de vrijheid van de auto heeft, maar zelf ken ik die vrijheid niet. Ik heb stiekem wel eens met en wagen gereden op de parking van de Macro (lacht).”

De ritten werden letterlijk in goede banen geleid door gepensioneerd rijinstructeur Ludo Willekens. “In mijn loopbaan heb ik vaak les gegeven aan mensen met een beperking. Maar een visuele handicap waarbij sommigen niets zien, is natuurlijk ook nieuw voor mij. In een leswagen waarin ik alles kan controleren, vormt dat geen enkele risico. Zeker op een afgesloten privéterrein. Mijn opzet is de mensen eens laten proeven. Mijn vrouw is ook slechtziend, maar haar zegt het niets.”

Gezien de grote bijval overweegt Vlaams Oogpunt volgend jaar een tweede editie.

 

(Geert Van Baelen in Het Belang van Limburg, 28 augustus 2017)